- دانش‌آموزان در دبیرستان گیگ هاربر به عکاسی نجومی مشغول هستند و تصاویری خیره‌کننده از اشیاء دوردست آسمانی ثبت می‌کنند.
- زیر نظر معلم اریک وولگموث، آن‌ها تلسکوپ‌ها را به سمت سحابی‌هایی مانند سحابی آمریکای شمالی و سحابی هلالی نشانه می‌گیرند.
- این گروه شامل دانش‌آموزان سال آخر شیمس رابرتس، اشلی آیزنبرگ، دانش‌آموز سال دوم میا کلمبو و عضو غیررسمی جک پتری است.
- مجهز به یک تلسکوپ ۷۵۰۰ دلاری، دوربین‌های با وضوح بالا و نرم‌افزارهای تخصصی، آن‌ها تصاویری با زمان نوردهی تا ۳۰ دقیقه ثبت می‌کنند.
- وولگموث تجربه‌ای عملی و بدون آزمون را ارائه می‌دهد که به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد به طور مستقل به کاوش در کیهان بپردازند.
- این پروژه شور و اشتیاق دانش‌آموزان را به نمایش می‌گذارد و شب‌های سرد را به بوم کیهان از طریق اراده و صبر تبدیل می‌کند.
در شب‌های سرد هفته، همه چیز در دبیرستان گیگ هاربر آرام است—به جز گروه متعهدی از دانش‌آموزان که در پارکینگ مدرسه بر روی تجهیزات ارزشمند خود متمرکز شده‌اند. این یک باشگاه معمولی بعد از مدرسه نیست: آن‌ها به عکاسی نجومی مشغول هستند و تصاویری خیره‌کننده از سحابی‌های دوردست ثبت می‌کنند. زیر نظر معلم بینش‌دارشان، اریک وولگموث، دانش‌آموزان تلسکوپ‌ها را به سمت کیهان نشانه می‌گیرند و به دنبال رازهایی هستند که سال‌ها نوری دورتر پنهان شده‌اند. تلاش آن‌ها منجر به تولید نماهای خیره‌کننده‌ای از شگفتی‌های آسمانی، مانند سحابی آمریکای شمالی و سحابی هلالی شده است که به طرز اترالی در مانیتورهایشان می‌درخشند.
این تیم که شامل دانش‌آموزان سال آخر شیمس رابرتس، اشلی آیزنبرگ و دانش‌آموز سال دوم میا کلمبو، به همراه عضو غیررسمی جک پتری است، به شب سرد فرو می‌رود تا به بی‌نظمی آسمان وضوح بخشد. مسلح به یک تلسکوپ قوی ۷۵۰۰ دلاری، دوربین‌های با وضوح بالا و مجموعه‌ای از نرم‌افزارها، آن‌ها به طور دقیق کار می‌کنند. آن‌ها نوردهی‌هایی را ثبت می‌کنند که می‌تواند تا ۳۰ دقیقه طول بکشد و رنگ‌های ظریف گازهای هیدروژن، گوگرد و اکسیژن را نمایان می‌سازد.
وولگموث به دانش‌آموزان یک «کارآموزی آموزشی» ارائه می‌دهد—یک مطالعه مستقل که از قید و بندهای آزمون‌های سنتی آزاد است. او ممکن است خود را در یک کیسه خواب بپیچد، اما اصرار دارد که دانش‌آموزان فرآیند را هدایت کنند و عشق آن‌ها به رازهای فضا را پرورش دهد. باور او به این که ذهن‌های جوان، با ابزار و آزادی لازم، می‌توانند تصاویری نزدیک به کیفیت ناسا خلق کنند، این دانش‌آموزان پرستاره را به جلو می‌برد.
این‌جا یک ترکیب فوق‌العاده وجود دارد: کاوشگران جوان شب‌های سرد را به بومی تبدیل می‌کنند که با وسعت کیهان نقاشی شده است. نکته کلیدی؟ در این عصر دیجیتال، آنچه ممکن است به عنوان یک تلاش غیرممکن در خلأ فضا به نظر برسد، توسط یک گروه مصمم از دانش‌آموزان دبیرستانی، پیکسل به پیکسل، در حال کشف است. کیهان در دسترس است و تنها چیزی که نیاز است، اشتیاق، پایداری و کمی صبر است تا آن را درک کنند.
دانش‌آموزان ستاره‌شناسی شگفتی‌های کیهانی را از پارکینگ مدرسه آشکار می‌کنند
آشکارسازی کیهان: نسل جدیدی از عکاسان نجومی
در شب‌های سرد هفته در دبیرستان گیگ هاربر، یک گروه متعهد از دانش‌آموزان برای عکاسی نجومی تلاش می‌کنند و تصاویری خیره‌کننده از سحابی‌های دوردست را آشکار می‌کنند. زیر نظر معلم متعهدشان، اریک وولگموث، دانش‌آموزان تلسکوپ‌های قدرتمند را نشانه می‌گیرند تا شگفتی‌های آسمانی را که سال‌ها نوری دورتر هستند، مانند سحابی آمریکای شمالی و سحابی هلالی، ضبط کنند. این تلاش یک پارکینگ معمولی را به درگاهی به سوی کیهان تبدیل می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه اشتیاق و فناوری می‌توانند کیهان را به ما نزدیک‌تر کنند.
گسترش درک ما از عکاسی نجومی
1. هنر و علم عکاسی نجومی:
– عکاسی نجومی عناصر هنر و علم را برای ثبت تصاویر اشیاء آسمانی ترکیب می‌کند. دانش‌آموزان از تکنیک‌ها و تجهیزات پیشرفته، از جمله یک تلسکوپ ۷۵۰۰ دلاری و دوربین‌های با وضوح بالا، برای دستیابی به نتایج خیره‌کننده استفاده می‌کنند. چنین فعالیت‌هایی اهمیت آموزش STEM را زیر سوال می‌برد و دانش‌آموزان را به پیگیری تحقیقات علمی تشویق می‌کند [NASA STEM Engagement](https://www.nasa.gov/stem).
2. الهام‌بخشی برای نسل‌های آینده:
– پروژه‌هایی از این دست می‌توانند نسل‌های جوان‌تر را به کاوش در مشاغل علمی و فناوری ترغیب کنند. این امر تجربه‌ای عملی را ترویج می‌دهد که از روش‌های آموزشی سنتی فاصله می‌گیرد و کاربرد واقعی مفاهیم علمی را ارائه می‌دهد.
3. ارزش مطالعه مستقل:
– رویکرد اریک وولگموث در ارائه یک «کارآموزی آموزشی» به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا علایق علمی خود را به صورت خودراهنما کاوش کنند. این رویکرد به دانش‌آموزان قدرت می‌دهد و به آن‌ها اعتماد به نفس می‌دهد تا به کارهای علمی پیچیده بپردازند و آن‌ها را برای تحقیقات دانشگاهی یا مشاغل آماده می‌کند.
پیامدهای جهانی و چشم‌اندازهای آینده
– توسعه فناوری و دسترسی:
– با پیشرفت فناوری، تجهیزاتی مانند دوربین‌های با وضوح بالا و نرم‌افزارهای پیشرفته برای نجوم‌دانان آماتور قابل دسترس‌تر می‌شود. این دموکراتیزه شدن فناوری به بیشتر افراد این امکان را می‌دهد که با علم نجوم درگیر شوند و به آن کمک کنند [American Astronomical Society](https://aas.org).
– تشویق به مشارکت علمی زودهنگام:
– با شرکت در چنین فعالیت‌هایی، دانش‌آموزان دبیرستانی علاقه‌ای بلندمدت به علم پرورش می‌دهند که می‌تواند به فرصت‌های آموزشی و شغلی منجر شود و در زمینه‌هایی مانند اخترفیزیک، مهندسی و کاوش فضایی مشارکت کند.
– تأثیر فرهنگی و اجتماعی:
– پروژه‌هایی که جوامع محلی را در کاوش علمی درگیر می‌کنند می‌توانند فرهنگ یادگیری و کنجکاوی را تقویت کنند. مدارس می‌توانند به مراکز نوآوری علمی تبدیل شوند و اعضای جامعه را به درگیری و یادگیری درباره کیهان تشویق کنند.
سوالات ناشی از این تلاش
– چگونه می‌توان مدارس در سراسر کشور برنامه‌های مشابهی را برای ایجاد علاقه دانش‌آموزان به رشته‌های STEM اجرا کنند؟
مدارس می‌توانند با نجوم‌دانان محلی یا مؤسسات همکاری کنند تا باشگاه‌های بعد از مدرسه را تأسیس کنند و به دانش‌آموزان دسترسی به تلسکوپ‌ها و سایر تجهیزات لازم را فراهم کنند.
– مسیرهای شغلی بالقوه برای دانش‌آموزانی که در چنین پروژه‌هایی شرکت می‌کنند چیست؟
دانش‌آموزان ممکن است به دنبال مشاغلی در نجوم، مهندسی هوافضا، تحقیق یا ارتباطات علمی باشند و در سایر زمینه‌ها نیز فعالیت کنند.
– چگونه شرکت در عکاسی نجومی بر درک دانش‌آموزان از کیهان و جایگاه آن‌ها در آن تأثیر می‌گذارد؟
درگیر شدن در عکاسی نجومی به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد که قدردانی عمیق‌تری از وسعت کیهان پیدا کنند و حس شگفتی و ارتباطی را پرورش دهند که می‌تواند کنجکاوی علمی و رشد شخصی آن‌ها را افزایش دهد.
